نقش اصلی آزمایش پراکندگی در شناسایی فیبر

چه اتصال جوامع و چه در قاره های پوشا ، سرعت و دقت ، دو الزام اصلی برای شبکه های فیبر نوری است که ارتباطات مهم کار را حمل می کنند. کاربران برای دستیابی به پزشکی از راه دور ، وسیله نقلیه خودمختار ، کنفرانس ویدیویی و سایر برنامه های فشرده پهنای باند به پیوندهای FTTH سریعتر و اتصالات موبایل 5G نیاز دارند. با ظهور تعداد زیادی از مراکز داده و توسعه سریع هوش مصنوعی و یادگیری ماشین ، همراه با سرعت شبکه سریعتر و پشتیبانی از 800 گرم و بالاتر ، تمام خصوصیات فیبر بسیار مهم است.

با توجه به استاندارد ITU-T G.650.3 ، بازتاب سنج دامنه زمان نوری (OTDR) ، دستگاه آزمایش از دست دادن نوری (OLTS) ، پراکندگی کروماتیک (CD) و پراکندگی حالت قطبش (PMD) برای انجام شناسایی جامع فیبر و اطمینان از عملکرد شبکه بالا لازم است. بنابراین ، مدیریت مقادیر CD برای اطمینان از یکپارچگی و کارآیی انتقال مهم است.

اگرچه CD یک ویژگی طبیعی برای تمام الیاف نوری است ، که با توجه به استاندارد ITU-T G.650.3 ، گسترش پالس های پهنای باند در مسافت های طولانی است ، پراکندگی برای الیاف نوری با نرخ انتقال داده بیش از 10 گیگابیت در ثانیه به مشکل تبدیل می شود. CD می تواند به طور جدی بر کیفیت سیگنال ، به ویژه در سیستم های ارتباطی با سرعت بالا تأثیر بگذارد و آزمایش کلید اصلی پرداختن به این چالش است.

سی دی چیست؟

هنگامی که پالس های نور از طول موج های مختلف در الیاف نوری پخش می شوند ، پراکندگی نور می تواند باعث همپوشانی پالس و اعوجاج شود ، در نهایت منجر به کاهش کیفیت سیگنال منتقل شده می شود. دو شکل پراکندگی وجود دارد: پراکندگی مواد و پراکندگی موجبر.

پراکندگی مواد یک عامل ذاتی در انواع الیاف نوری است ، که می تواند باعث افزایش طول موج با سرعت های مختلف شود ، در نهایت منجر به طول موج می شود که در زمان های مختلف به فرستنده از راه دور برسد.

پراکندگی موجبر در ساختار موجبر الیاف نوری رخ می دهد ، جایی که سیگنال های نوری از طریق هسته و روکش الیاف ، که دارای شاخص های انکسار متفاوتی هستند ، پخش می شوند. این منجر به تغییر در قطر میدان حالت و تغییر در سرعت سیگنال در هر طول موج می شود.

حفظ درجه خاصی از CD برای جلوگیری از بروز سایر اثرات غیرخطی بسیار مهم است ، بنابراین CD صفر توصیه نمی شود. اما CD باید در یک سطح قابل قبول کنترل شود تا از تأثیرات منفی بر یکپارچگی سیگنال و کیفیت خدمات جلوگیری شود.

تأثیر نوع فیبر در پراکندگی چیست؟

همانطور که قبلاً ذکر شد ، CD یک ویژگی طبیعی ذاتی برای هر فیبر نوری است ، اما نوع فیبر نقش مهمی در مدیریت CD دارد. اپراتورهای شبکه می توانند الیاف پراکندگی "طبیعی" یا الیاف را با منحنی های پراکندگی جبران کنند تا تأثیر CD را در یک محدوده طول موج خاص کاهش دهند.

رایج ترین فیبر در شبکه های امروز فیبر استاندارد ITU-T G.652 با پراکندگی طبیعی است. ITU-T G-653 صفر پراکندگی فیبر تغییر یافته از انتقال DWDM پشتیبانی نمی کند ، در حالی که پراکندگی غیر صفر G.655 فیبر تغییر یافته CD کمتری دارد ، اما برای مسافت های طولانی بهینه شده و همچنین گران تر است.

در نهایت ، اپراتورها باید انواع فیبر نوری را در شبکه های خود درک کنند. اگر بیشتر الیاف نوری G.652 استاندارد باشند ، اما برخی از انواع دیگر الیاف هستند ، اگر CDS در تمام پیوندها مشاهده نشود ، کیفیت خدمات تحت تأثیر قرار می گیرد.

در نتیجه

پراکندگی کروماتیک همچنان چالشی است که باید برای اطمینان از قابلیت اطمینان و کارآیی سیستم های ارتباطی با سرعت بالا مورد توجه قرار گیرد. ویژگی های فیبر و آزمایش برای حل پیچیدگی پراکندگی ، ارائه بینشی برای تکنسین ها و مهندسان برای طراحی ، استقرار و حفظ زیرساخت هایی که دارای ارتباطات ماموریت انتقادی جهانی است ، مهم است. با توسعه و گسترش مداوم شبکه ، Softel به نوآوری و راه اندازی راه حل های بازار ادامه خواهد داد و راه را برای حمایت از اتخاذ فن آوری های پیشرفته پیش می برد.